In de tijd van Spotify, YouTube, iTunes en vele andere digitale muziekdiensten ben ik eens teruggegaan naar het gebruik van een medium van nog vóór de cd: de plaat. Op 25 maart 2016 ging in Eindhoven de winkel van Velvet Music Eindhoven open. Een goede vriend van mij runt de winkel en natuurlijk ga je dan kijken. Op die dag heb ik dan ook maar mijn eerste plaat gekocht: Better Call Saul, de limited edition in de kleur Chicago Sunroof.
Daarna volgende de uitbreidingen met Mike Oldfield (Tubular Bells, 1973), Dave Brubeck Quartet, Frank Sinatra en Ludovico Einaudi. En al die tijd had ik geen platenspeler voorhanden. Gelukkig kreeg ik afgelopen weekend een platenspeler in bruikleen die ik met veel plezier ga gebruiken.
Ik vind het heerlijk om in plaats van met een klik een nummer te starten het ritueel van de LP te gebruiken. Het uitkiezen van een plaat, de plaat uit de hoes halen, de plaat uit de bescherming halen, de plaat op de speler leggen, de naald voorzichtig plaatsen en dan pas luisteren naar de muziek. Vervolgens de plaat omdraaien, de naald weer voorzichtig plaatsen en dan de B-zijne beluisteren. Dat ritueel maakt dat ik meer geniet van de muziek. Het geluid is prima met soms een kraakje tussendoor. Dat maakt het weer wat nostalgischer.
Het is genieten om zo muziek te luisteren en ik verwacht natuurlijk dat mijn collectie steeds weer een beetje groter wordt.
Tip: voor mijn (bescheiden) collectie kijk je hier.
UPDATE: En vandaag kreeg ik te horen dat ik de platenspeler mag houden. Thanks!
Laat een reactie achter