“Waar sta je over 5 jaar?” Dat is zo’n vraag die ze je regelmatig op sollicitatiegesprekken vragen. Tenminste, dat gebeurde regelmatig bij mij. Kom aan zeg, ik weet vaak niet eens waar ik over een jaar sta. Het is voor mij al verwonderlijk dat ik nu, zo’n vijf maanden voor mijn vakantie, überhaupt al weet waar ik op vakantie ga en met wie.
De vraag gaat erom dat je een beeld hebt van je toekomst. Nu weet ik wel ongeveer wat ik wil, maar zelf leef ik van dag tot dag. Niet van vijf jaar tot vijf jaar. Een vijfjarenplan is meer iets communistisch. Stalin had een vijfjarenplan. Ik ben geen Stalin en dat wil ik ook helemaal niet zijn. Ik zie wel waar ik over vijf jaar sta. Dan pas, niet nu al.
Ik denk eerder dat die vraag achterhaald is. Zeker in een tijd waarbij mensen vaker van baan (moeten) veranderen. Vijf jaar geleden werkte ik bij het Luzac als docent maatschappijleer/-wetenschappen. Ik wist toen niet dat ik vijf jaar later als jurist bij Fontys zou werken. Ik wist ook niet dat ik zou gaan salsadansen. Ik denk zelfs dat ik vijf jaar geleden weinig goed heb ‘geraden’ over wat ik nu doe.
Waar ik over vijf jaar sta? Geen idee, maar het zal vast wel goed zijn.
Laat een reactie achter